ارزیابی توابع کاهش جذب آب گیاه فلفل در شرایط تنش همزمان خشکی و شوری

مدل های ریاضی متعددی در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش همزمان شوری و خشکی و سهم هر یک از آنها در کاهش جذب آب، وجود دارد. مدل های جذب آب در شرایط تنش همزمان به سه دسته جمع پذیر، ضرب پذیر و مدل های مفهومی تقسیم بندی می شوند. دراین مطالعه پنج تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپی وان گنوختن جمع پذیر و ضرب پذیر، دیرکسن و آگوستیجن، وان دام و همکاران و همایی همکاران  با استفاده از داده های کشت گلدانی گیاه فلفل دلمه ای مورد ارزیابی قرار گرفت.آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و در سه سطح شوری (5/2، 5/4، 5/6 دسی زیمنس بر متر) انجام شد. سطوح خشکی به صورت تغییرات پتانسیل ماتریک (سه سطح تخلیه رطوبتی50،60 و70 درصد ظرفیت زراعی) اعمال گردید. نتایج نشان داد که درسطح شوری 5/2دسی زیمنس بر متر واکنش گیاه به تنش همزمان شوری و خشکی بیشتر جمع پذیر و در سطوح 5/4 و 5/6 دسی زیمنس بر متر ضرب پذیر است. همچنین مدل وان گنوختن (متوسط خطای ماکسیمم 15/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 3) از بیشترین تطابق در سطح شوری پایین (5/2 دسی زیمنس بر متر) برخوردار بود. از میان مدل های ضرب پذیر مدل دیرکسن در سطوح شوری 5/4 دسی زیمنس بر متر( متوسط خطای ماکسیمم 09/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 5) نزدیکی بیشتری با نتایج اندازه گیری ها داشتند. در سطح شوری بالاتر (5/6 دسی زیمنس بر متر)، مدل همایی (متوسط خطای ماکسیمم 12/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 9) و وان دام (متوسط خطای ماکسیمم 11/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 9)برازش بهتری را با داده های اندازه گیری شده نشان داد.